DAG 4 – 27 juli – Van pinguins tot kapers

Na een goede nachtrust in Loader Street 54 gaan we vandaag richting the Peninsular. De route wordt als volgt: Kaapstad – Houtbay – Chapman’s Peak drive – Simon’s Town – Boulders Rock – Cape of Good Hope. Een lange dagtocht dus.

Vandaag is de laatste dag dat de kabelbaan van de Tafelberg werkt voordat het in groot onderhoud gaat, maar helaas niets anders dan wolken dus zijn we genoodzaakt om dit over te slaan.

De kustweg is mooi, langs ruige grillige hoge kliffen, woeste oceanen met daarboven dreigende wolken. Maar zoals bekend kan het weer hier zomaar omslaan. Bij onze eerste stop in Houtbay schijnt de zon volop. We belanden in de kleurrijke haven, die vol ligt met vissersboten. Houtbay is een mooie baai die bijna volledig is afgeschermd en waar het water dus rustig is. In de baai komen de meiden hun eerste “wilde” dier tegen: een zeehond. En het blijkt er niet 1 te zijn maar er zijn er meer dan 70. Een man heeft 1 favoriete zeehond die hij al 7 jaar iedere dag voert en de meisjes mogen ook een handje helpen.

Hierna vervolgen wij onze weg over Chapman’s peak drive een kustweg met ca. 140 bochten en mooie vergezichten, erg geliefd bij fietsers (ik zou je bedanken). Probleem is alleen dat de uitzichtspunten allen aan de rechterkant zijn en aangezien wij links rijden is het moeilijk om te stoppen. Gelukkig kunnen we er toch nog 1 maken om wat foto’s te schieten.

De afstanden vallen mee, iedere keer 20 – 30 minuten rijden tot een volgend dorp. Simon’s Town lijkt qua huizen/winkelstraat op een Engelse kustplaats, alles ziet er gezellig en netjes uit. We belanden voor de lunch in een restaurant met veranda op de 1e verdieping en uitzicht over de haven. We gaan alle 4 voor fish’n chips en omdat het erg warm wordt kunnen we zelfs gewoon in ons t-shirt zitten. Opeens horen we mooie Afrikaanse klanken en blijkt onder onze veranda een groepje van 5 mannen te zingen. Geweldig hoe dat klinkt, muzikaal en ritmisch tegelijk. A had er wel een paar centen voor over.

A geniet hier trouwens van het eten vis, curry etc., waarvan niet eigenlijk in tegenstelling tot L. Als je aan L vraagt hoe het smaakt, zegt ze tactisch “mmmm anders….” Wat nu natuurlijk een gevleugelde uitspraak is geworden op de vraag “is het lekker?” zeggen we allemaal “mmm anders…”.

En dan het hoogtepunt van de dag voor de dames: Boulders Rock, de pinguïn kolonie. Als onderdeel van Sanparks (de Nationale Parken vereniging van ZA) kunnen we voor het eerst genieten van de Wildcard die we hebben aangeschaft. De toegangsprijzen zijn best pittig, dus deze kaart gaan we er makkelijk uithalen. De kaart geeft “gratis” toegang tot alle nationale parken. En ja … dan de pinguïns, wie zit er nu wel of niet achter het hek??? In dit geval wij, want de pinguïns kunnen er via de zee vandoor gaan. De mensen lopen via een houten boardwalk tussen de kolonie door. Het is leuk om te zien, maar eigenlijk valt het ook wel tegen. Wel zijn er veel jonge pinguïns, die het weer aandoenlijk maken. De meeste liggen op het strand of in de duinpannetjes, geen één is in zee te vinden. Maar vooruit, we hebben ze gezien nu door naar Kaap de Goede Hoop, bekend als het zuidelijkste puntje van Afrika (ook al is dat het niet, dat is nl. Kaap Agulhas, een paar 100 km verder op).

Het landschap is vooral dor en droog, de begroeiing heet fynbos en voor ons lijkt dat het meest op een soort heide, maar dan iets hoger. Er heeft net een grote brand gewoed en dat is goed te zien aan de witte waas van as. Aangekomen bij Cape Point gaan we met de finocular omhoog richting vuurtoren. De hoge vuurtoren is de nieuwe, er blijkt verderop (dus nog zuidelijker) nog een oude lager gelegen vuurtoren te liggen en daar ligt een CACHE! Die moeten we gewoon hebben voor ons lijstje. Een smal pad langs de steile kliffen brengt ons daar naar toe, het regent een beetje en dan komt de zon weer tevoorschijn en zie je vlak voor je een regenboog (zonder pot met goud). De plek waar het moet liggen is zo gevonden, alleen geen cache. Lang gezocht maar helaas ….. echt balen. Al kreunend, steunend en hijgend weer de klif oplopen. Nog een paar laatste foto’s en weer naar beneden, waar we worden opgewacht door een baviaan. Dit is er pas één, eng beest, we zullen er nog tientallen van tegenkomen heb ik gehoord. Ze zijn brutaal en kunnen goed dreigen.

Het is ondertussen 16.45 uur en Ray wil voor het donker (18.00 uur) weer terug zijn dus hup de snelste weg terug naar Kaapstad. Daarna een hapje eten bij een restaurantje om de hoek. Ik had mega behoefte aan rijst en heb me tegoed gedaan aan een heerlijke chicken curry met rijst en chutney mjammie.

Moe maar voldaan zijn we weer vroeg ons mandje ingegaan.